Categorieën
Wellbeing Lifelong Learning

How to: procrastinatie doorbreken

How to: procrastinatie doorbreken

Uitstelgedrag? Ontdek de kunst van… starten

Je wéét dat je ergens aan moet beginnen. Je wíl er ook echt aan beginnen. En toch… blijf je hangen. Je opent doelloos je mails, ruimt je bureau op of zoekt plots dringend een nieuwe koffiemok op bol.com. En hoe langer je uitstelt, hoe zwaarder het voelt om eraan te beginnen. Waarom doen we dit (allemaal!), en hoe doorbreek je dat patroon?

Waarom je brein op slot gaat

Je brein is geen fan van grote, vage of complexe taken. Denk aan “scriptie schrijven”, “website vernieuwen” of “presentatie maken”. Als je denkt aan zo’n taak, probeert je brein alles tegelijk te overzien: inhoud, concrete stappen, verwachtingen, mogelijke uitkomsten.

En dan komen al snel angsten en twijfels opzetten: Wat als ik niet goed genoeg voorbereid ben? Wat als ik fouten maak? Je brein simuleert wat er allemaal zou kunnen gebeuren, en focust daarbij – vanuit een oud overlevingsmechanisme – vooral op risico’s, obstakels en fouten.

Mañana, mañana: uitstelgedrag

Gevolg van al dat gepieker: je werkgeheugen raakt overbelast nog vóór je begint, wat zorgt voor een soort mentale verlamming of freeze. Je motivatie zakt meteen weg: je start niet, en blijft hangen in uitstelmodus.

En dat is precies het probleem, want zonder concrete actie blijft je beloningssysteem (lees: dopamine) uitgeschakeld*. Je krijgt géén motivatieboost zolang je niet begint. Zo lijkt de taak in je hoofd alleen maar groter, zwaarder en onmogelijker.

One small step for your task. One giant leap for your focus.

Procrastinatie is geen tijdmanagementprobleem

Uit onderzoek blijkt dat uitstelgedrag helemaal niet gaat over luiheid of slechte planning. Het is een emotieregulatieprobleem. Je brein probeert niet de taak zelf te vermijden, maar de onaangename gevoelens die erbij komen kijken: onzekerheid, twijfel, faalangst, verveling of overweldiging.

Je eigen hersenen proberen je te beschermen tegen mogelijke pijn of mislukking. Maar ironisch genoeg maakt dat het alleen maar zwaarder. Het voelt allemaal als te veel. En dus stel je uit.

De oplossing? Van abstract naar concreet gaan

Je brein houdt niet van vaagheid. De gevoelens die we net aanhaalden, ontstaan omdat de taak abstract en onbehapbaar aanvoelt. Maar op het moment dat je beslist om één kleine, concrete actie te doen, verandert alles. Je opent een document. Je schrijft een titel. Je schetst een ruwe indeling.

Neurowetenschappelijk gezien gebeurt er dan iets belangrijks: Ons brein schakelt tussen verschillende netwerken, afhankelijk van wat we doen. Als je blijft hangen in gepieker, planning of perfectionisme, is je default mode network (DMN) actief. Dat is het netwerk dat aangaat als je nadenkt over jezelf, de toekomst of wat anderen van je denken — vaak vaag, intern gericht en eindeloos repeterend.

Maar zodra je een kleine, concrete actie onderneemt, komt een ander systeem op gang: het task positive network (TPN). Dat helpt je focussen op één taak tegelijk, in het hier en nu. Je krijgt als het ware mentale oogkleppen die de ruis dempen.

Bij die eerste mini-actie komt er meteen een beetje dopamine vrij – het stofje dat motivatie voedt. Niet als beloning achteraf, maar al meteen bij het gevoel van: ik ben op weg.

De beste manier om een overweldigende taak aan te pakken is dus… gewoon beginnen. Niet met de perfecte planning. Niet met “zodra ik in de juiste flow zit”. Maar gewoon met één kleine stap.

Zo pak je het concreet aan

De beste manier om een overweldigende taak aan te pakken is dus eigenlijk… gewoon beginnen. Niet met de perfecte planning. Niet met “zodra ik in de juiste flow zit”. Maar gewoon met één kleine stap. Twee minuten tijd. Iets tastbaars dat je brein terug op de grond zet. Een paar concrete handvaten:

  • Maak het behapbaar
    Splits de taak op in mini-stappen. Formuleer de allereerste actie zó klein dat je er meteen aan kan beginnen. Geen “rapport schrijven”, maar “nieuw bestand openen en het een titel geven” of “een prompt formuleren voor AI“.
  • Geef jezelf 2 minuten
    Je hoeft niet gemotiveerd te zijn om te starten – motivatie volgt vaak na de eerste actie. Zeg tegen jezelf: “Ik doe dit twee minuten”, dan krijgt je brein het signaal: “Ik ben begonnen.” Zo activeer je je dopaminesysteem, waardoor je gemotiveerd blijft om verder te gaan.
  • Kies het juiste moment van de dag
    De meeste mensen hebben de meeste mentale energie in de ochtend, of net na een pauze. Complexe of cognitief zware taken vragen om die ‘heldere uren’ – niet om je laatste restje aandacht aan het einde van de dag.

Focus vraagt bewuste regie

Procrastinatie onder controle krijgen en je focus verbeteren begint bij het (beter) leren kennen van je eigen brein. Wanneer dwaal je af? Wanneer blokkeer je? En wat helpt om jou uit te dagen – zonder té veel te vragen? Wie dat onder controle krijgt, wint niet alleen aan productiviteit, maar ook aan werkplezier.

Als je meer wil te weten komen over hoe je grip krijgt op je aandacht (voor jezelf of voor je medewerkers), volg dan zeker ons gratis webinar ‘Van FOMO naar focus’ op 2 juni. Ineens ook het ideale moment om al je vragen hierover op ons af te vuren!

ONZE EVENTS

UP TO DATE BLIJVEN ROND DEZE THEMA'S?

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Categorieën
Wellbeing

De impact van piekeren op het werk (en andersom)

De impact van piekeren op het werk (en andersom)

Een ander perspectief op piekergedrag

Piekeren wordt vaak als een ‘persoonlijk probleem’ gezien, als ‘gewoon wat blijven hangen in je gedachten’. Het is eigenlijk een hapering in je probleemoplossend vermogen. En dat maakt het net zo relevant op de werkvloer. In deze blog zoomen we in op welke vormen piekeren precies kan aannemen, waarom het ontstaat en welke 3 stappen je als organisatie kan ondernemen om je medewerkers te ondersteunen.

Piekeren: geen persoonlijk falen, maar een systeemfoutje

Ons brein is van nature oplossingsgericht. We zijn gebouwd om problemen te detecteren én op te lossen. Dat was evolutionair gezien handig: als er gevaar dreigde, moest je snel kunnen schakelen. Vandaag merk je dat mechanisme misschien bij jezelf op als een collega zijn hart lucht over een lastige situatie: je hebt vaak al een oplossing klaar nog voor hij is uitgepraat.

Maar dat systeem hapert ook wel eens. Zeker wanneer er veel onzekerheid is, wanneer we emoties voelen waar we moeilijk mee om kunnen, of wanneer er gewoon te veel tegelijk op ons bord ligt. Dan loopt het probleemoplossingsproces op een bepaald moment vast. En dan ga je dus piekeren.

Het is iets wat (bijna) iedereen doet, en laat het ook duidelijk zijn dat piekeren geen teken van zwakte is. Integendeel, het toont dat je brein actief probeert grip te krijgen op iets wat je nog niet kan plaatsen of oplossen. Alleen: het lukt niet. Je geraakt vast in een soort mentale draaikolk. En net dát maakt het zo vermoeiend.

Ons brein is van nature oplossingsgericht. Maar dat systeem hapert ook wel eens. En dan ga je dus piekeren.

De vier gezichten van piekeren

Laten we het wat concreter maken met een eenvoudig voorbeeld. Stel: je hebt er een lange werkdag op zitten. Je ploft neer in de zetel, wil ontspannen met een aflevering van je favoriete serie, drukt op de afstandsbediening… en er gebeurt niets. 

Op zo’n moment schiet – normaal gezien – je probleemoplossend denken in actie. Maar dat proces kan soms dus ontsporen. Afhankelijk van waar het fout loopt, kan één van de volgende vier types piekergedachten opduiken:

1. Geen aanvaarding: “Waarom overkomt mij dit altijd?”

Je blijft drukken op de knop. Harder. Sneller. Want dit zou gewoon moeten werken. Tot de frustratie het overneemt en je hoofd volloopt met ‘waarom-ik’ gedachten. Je vecht tegen de realiteit, in plaats van die te aanvaarden. Je brein blijft malen over hoe het had moeten zijn.

Op de werkvloer klinkt dit bijvoorbeeld als: “Waarom krijg ik altijd de lastigste projecten?” of “Waarom loopt het net bij mij altijd fout?” Zolang je in deze fase blijft hangen, is er geen ruimte voor een oplossing. Want die komt pas nadat je erkent dat er effectief een probleem is.

2. Geen analyse: “Wat als ik dit niet kan?”

Terug naar onze afstandsbediening. Je accepteert dat die niet werkt, maar onderzoekt niet écht wat er aan de hand is. Zijn de batterijen leeg? Ligt het aan de tv? In plaats van het probleem te achterhalen, blijf je in rondjes denken zonder vooruitgang te boeken. Je voelt je overweldigd en zit vast in een vage onrust, die vaak voortkomt uit de angst om te falen.

Op het werk zie je dit terug bij medewerkers die worstelen met een taak, maar niet helder krijgen wat hen precies tegenhoudt. De deadline komt dichterbij en de stress stijgt, maar het probleem blijft mistig. En dus blijft ook de oplossing uit. Zolang je het probleem niet concreet maakt, blijf je vastzitten in deze piekergedachten.

3. Geen plan: “Had ik dit maar anders gedaan.”

Je weet wat er mis is (de batterijen van de afstandsbediening zijn plat), maar je kan precies geen beslissing bedenken. Ga je nu nieuwe zoeken? Wat als je de verkeerde soort koopt? Je blijft liever denken aan hoe het anders had kunnen lopen, zonder echt te beslissen wat je nu gaat doen.
Sommige situaties zijn nu eenmaal geworteld in het verleden, buiten je controle. Energie steken in het vinden van een ‘oplossing’ (voor iets dat onveranderlijk is), leidt dan alleen maar tot frustratie.
Op de werkvloer merk je dit bij mensen die in kringetjes blijven denken: ze weten wat er fout liep, maar raken niet verder omdat ze blijven hangen in spijt of zich focussen op wat niet meer te veranderen valt.

4. Geen actie: “Is dit wel de beste oplossing?”

Je weet wat het probleem is. Je weet wat de oplossingen zijn. Maar je kan niet kiezen; je blijft alles overdenken en zoekt eindeloos naar de ‘perfecte’ oplossing. Je brein blijft maar nieuwe mogelijkheden en scenario’s bedenken, waardoor je je steeds meer overweldigd voelt. Je raakt verlamd door de illusie dat er één ideale keuze is.

In een professionele context is dit schadelijk voor de focus en energie. Medewerkers blijven mentaal hangen in iets wat ze ‘nog moeten doen’, waardoor ze niet volledig beschikbaar zijn voor hun huidige taak.

Andere typische voorbeelden: blijven twijfelen over strategische beslissingen, plannen oneindig herwerken, of blijven hangen in voorbereidingen – zonder dat er écht iets verandert.

Hoe meer negatieve affecten iemand ervaart op het werk, hoe groter de kans op piekeren​. Het is dus geen puur individueel gegeven - ook de werkcontext speelt een bepalende rol.

De impact van piekeren op het werk (en andersom)

Vastzitten in zo’n mentale draaikolk klinkt niet alleen vermoeiend, het is dat ook letterlijk: hoe meer we piekeren, hoe minder we herstellen

Piekergedachten nemen ruimte in in je hoofd, ook (en zelfs vooral) na de werkuren. Ze verstoren je slaap, verhogen je stressniveau, en verlagen je cognitieve flexibiliteit – wat je minder creatief en innovatief maakt. Ook focus en productiviteit lijden eronder​.

Uit recent onderzoek (Basinska et al, 2024) blijkt trouwens dat het gaat om een wisselwerking: hoe meer negatieve affecten iemand ervaart op het werk (denk: stress, frustratie, onzekerheid), hoe groter de kans op piekeren​. Het is dus geen puur individueel gegeven – ook de werkcontext speelt een bepalende rol.

Wat kan je doen binnen je organisatie?

Piekeren heeft impact op het probleemoplossend vermogen van je medewerkers – en dat is net wat organisaties in snel veranderende tijden écht nodig hebben. Neem het dus vooral serieus als signaal.

Zoals altijd is bewustwording en (h)erkenning een belangrijke eerste stap. Als leidinggevende of HR-verantwoordelijke kan je op de volgende manier het verschil maken:

  • Creëer ruimte voor open gesprekken over werkdruk
  • Veranker (mentaal) welzijn in leiderschap en cultuur
  • Erken piekeren als een collectieve uitdaging, niet als een individueel falen

Samen piekeren doorbreken

Voor een stuk hoort piekeren bij het leven. Maar als het in de weg zit van mentaal herstel, werkplezier en prestaties, dan is het tijd om in te grijpen. Anders vormt de betrokkenheid van je medewerkers een tweesnijdend zwaard.

Hoe beter je begrijpt waar het vastloopt, hoe makkelijker jullie samen de weg terugvinden – naar helder denken, naar mentale rust, en naar focus. Geef ons een seintje als je op zoek bent naar de juiste technieken om piekergedachten op de werkvloer aan te pakken.

ONZE EVENTS

UP TO DATE BLIJVEN ROND DEZE THEMA'S?

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Categorieën
Wellbeing Digitaal welzijn

De vicieuze cirkel van werkdruk

De vicieuze cirkel van werkdruk

De recovery paradox uitgelegd

Je kent het gevoel wel: een lange, drukke werkdag achter de rug en eindelijk tijd om te ontspannen. Maar daar heb je eigenlijk geen fut meer voor. Of je denkt al voorsprong te nemen door nog even verder te werken. Echt opladen doe je dus niet, en de volgende ochtend begin je uitgeput aan een dag die je weer geen voldoening geeft. 

Waarom is het toch zo moeilijk om bewust te kiezen voor herstel, net op de momenten dat we het het hardst nodig hebben? Dat heeft te maken met de recovery paradox, en het beïnvloedt je welzijn meer dan je denkt.

De nood aan herstel... en de valkuil

Elke (werk)dag vraagt energie. Of het nu deadlines, meetings of complexe taken zijn: ons brein en lichaam verwerken constant prikkels. Dat is op zich geen probleem, zolang je tussendoor en na je werk voldoende herstelt. Pauzes, ontspanning en activiteiten die je loskoppelen van je werk, helpen om belasting af te bouwen en je batterijen weer op te laden.

En daar wringt het schoentje. Want wie zich na een werkdag gespannen of uitgeput voelt, heeft net méér nood aan een opkikker… Maar paradoxaal genoeg zijn we in die toestand minder geneigd om actief te investeren in ons herstel. In plaats daarvan kiezen we vaker voor passieve ontspanning, zoals eindeloos scrollen of gedachteloos series kijken.

De vicieuze cirkel van stress

Stress en negatieve emoties zoals frustratie en angst halen je energie en motivatie omlaag. Gaan sporten, tokkelen op je gitaar, afspreken met vrienden of uitgebreid koken thuis? Ook al zijn het dingen die kunnen helpen om je gedachten écht te verzetten en je net energie kunnen geven, je hebt er simpelweg geen fut voor. Zo ontstaat een vicieuze cirkel.

Onvoldoende herstel in je vrije tijd zorgt ervoor dat je de volgende werkdag vermoeid begint, waardoor je ’s avonds opnieuw comfort zoekt in snelle, gemakkelijke ontspanning – die je opnieuw niet oplaadt. En we zijn vertrokken. Het wordt moeilijker en moeilijker om de juiste keuzes te maken.

Onvoldoende herstel in je vrije tijd zorgt ervoor dat je de volgende werkdag vermoeid begint, waardoor je 's avonds opnieuw comfort zoekt in snelle, gemakkelijke ontspanning - die je opnieuw niet oplaadt.

Doorbreek de paradox

Die vicieuze cirkel kan op termijn leiden tot een chronisch energietekort, allostatische overbelasting en gezondheidsproblemen. Dat willen we natuurlijk vermijden. Hoe? Door deze neerwaartse spiraal bewust te doorbreken

Wij tippen een paar concrete handvaten daarvoor – niet alleen voor het individu, maar ook voor de leidinggevende(n) en organisatie.

Wat kan je als medewerker zelf doen?

  • Maak van herstel een bewuste gewoonte – Plan herstelmomenten in op voorhand, zodat je er niet over hoeft na te denken. Een vaste sportavond, een korte wandeling na het eten of een boek lezen voor het slapengaan kunnen helpen om je brein te ‘resetten’.
  • Focus op kleine stappen – Denk niet te groot. Je hoeft niet meteen een uur te gaan hardlopen. Zelfs vijf minuten beweging, een korte ademhalingsoefening of een telefoontje met een vriend(in) kan al een verschil maken.
  • Creëer een duidelijke overgang tussen werk en privé – Zorg voor een ritueel dat je helpt om mentaal los te koppelen van je werkdag. Dat kan een wandeling zijn, andere kleren aantrekken of je dag afsluiten met een korte reflectie.
  • Leg de lat niet te hoog – Herstellen is geen extra taak op je to-dolijst. Het draait niet om presteren, maar om opladen. Kies iets wat je oprecht plezier en ontspanning geeft – het gaat niet enkel om wat je doet, maar ook om hoe je je erbij voelt.

De verantwoordelijkheid voor herstel ligt niet alleen bij het individu. Werkgevers en leidinggevenden hebben een niet te onderschatten impact op hoe makkelijk of moeilijk het is om écht te herstellen.

Wat kunnen leidinggevenden en organisaties doen?

De verantwoordelijkheid voor herstel ligt niet alleen bij het individu. Werkgevers en leidinggevenden hebben een niet te onderschatten impact op hoe makkelijk of moeilijk het is om écht te herstellen.

  • Normaliseer pauzes en herstelmomenten – Als leidinggevende geef je het goede voorbeeld door zelf pauzes te nemen en je team aan te moedigen om hetzelfde te doen. Creëer een cultuur waarin herstel geen zwakte is, maar een noodzaak.
  • Zorg voor realistische werkdruk en verwachtingen – Werknemers die constant over hun grenzen moeten gaan, hebben minder kans om goed te herstellen. Bespreek werkdruk en kijk waar je als organisatie kan bijsturen.
  • Stimuleer psychologische deconnectie – Moedig medewerkers aan om buiten werkuren niet bereikbaar te zijn en creëer een omgeving waarin dat ook effectief kan. Een ‘recht op deconnectie’ moet meer zijn dan een mooie intentie.
  • Bied ondersteuning aan – Workshops over het beter managen van werkdruk en stress, fysieke activiteit stimuleren of informele check-ins kunnen helpen om werknemers bewust te maken van het belang van herstel en mentaal welzijn.

Wisselwerking tussen welzijn en werkdruk

Als je na een werkdag wél nog energie over hebt, is de kans groot dat je kiest voor iets dat je helpt om te herstellen van alle werkgerelateerde stressoren. Lees: iets waarvan je tot ontspanning komt en waarbij je helemaal gedeconnecteerd bent van je job. Zo start je de volgende dag opnieuw met opgeladen batterijen.

Je kan de wisselwerking tussen welzijn en werkdruk dus ook naar je hand zetten – ze werkt in beide richtingen. Daarom is het zo belangrijk om bewust te kiezen hoe je gaat herstellen van een baaldag ’s avonds (of van een baalweek in het weekend).

De 'recovery paradox' is een val waar we allemaal wel eens intrappen. Neerploffen in de zetel met je gsm in de hand of je laptop op je schoot is verleidelijk én gemakkelijk.

Herstel begint met bewust kiezen

De ‘recovery paradox’ (Sonnentag, Cheng & Parker, 2022) is een val waar we allemaal wel eens intrappen. Neerploffen in de zetel met je gsm in de hand of je laptop op je schoot is verleidelijk én gemakkelijk. En soms is zo’n avondje niksen (of zelfs werk inhalen) misschien exact wat je nodig hebt – you do you.

De boodschap die we vanuit How’s Work graag meegeven is heel simpel: probeer bewust om te gaan met je ontspanning. En probeer vanuit je organisatie ook een omgeving te creëren waarin herstel mogelijk is. Want wie welzijn op de agenda zet, zorgt voor fitte mensen die zich beter voelen – en uiteindelijk ook beter presteren.

Klaar om dieper te duiken?

Op zoek naar meer strategieën om je mensen te helpen beter te deconnecteren? Geef ons een seintje!

ONZE EVENTS

UP TO DATE BLIJVEN ROND DEZE THEMA'S?

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Categorieën
Lifelong Learning

Waarom engagement meer is dan je werk graag doen

Waarom engagement meer is dan je werk graag doen

En wat dat betekent voor jou als leider

Je team draait. De cijfers kloppen, de processen lopen, en toch knaagt er iets. Die energie waar je op hoopt? Die voel je niet altijd. De meetings zijn beleefd, maar niet bruisend. De taken worden gedaan, maar niet vastgegrepen. Wat ontbreekt? Precies datgene dat je niet kan afdwingen, maar wat alles verandert als het er is: engagement. Niet zomaar een mooie term op een slides, maar het verschil tussen een team dat tikt en een team dat leeft.

Yet Another Buzzword?

Engagement. Zo’n woord dat je vaker op een slide ziet dan in de praktijk. Het klinkt goed in de lift, het staat prachtig in strategiedocumenten, en het rolt vlot over de lippen tijdens inspiratiesessies. Maar voel je het ook echt in je team? Of blijft het bij mooie woorden terwijl de koffieautomaat het boeiendste gesprek van de dag oplevert? Het is makkelijk om over engagement te praten, maar moeilijker om het verder te laten gaan dan een vage belofte op papier.

De reden dat het zo’n buzzword is, is omdat het moeilijk te grijpen is. Voor de een gaat het om volledig opgaan in je werk, met volle focus en enthousiasme. Voor de ander draait het om actief meedenken over hoe het team of het bedrijf kan groeien. En precies dat maakt het zo lastig: engagement kan zich op verschillende manieren tonen.

Hoe herken jij engagement?

Dat betekent dat jij als leidinggevende het ook op verschillende manieren kunt herkennen. Zie je het in hoe iemand helemaal opgaat in z’n werk? Of juist in hoe iemand actief meedenkt over de toekomst van het team? Dat verschil is belangrijk, want het gaat over twee soorten engagement: bij het werk zelf én bij de organisatie.

Als we als leidinggevende willen werken aan engagement, is het daarom eerst en vooral belangrijk om te weten wat het precies is. Pas dan kunnen we ons team de ondersteuning geven die het nodig heeft.

De reden dat het zo’n buzzword is, is omdat het moeilijk te grijpen is. Engagement kan zich op verschillende manieren tonen.

Ga je op in je werk of je organisatie?

Engagement is niet één ding. Het heeft twee gezichten die we vaak door elkaar halen. Aan de ene kant herken je het bij mensen die zó opgaan in hun werk dat ze de tijd vergeten. Dat noemen we work engagement. Denk aan die collega die zo gefocust is dat zijn koffie koud wordt. Pure flow, vol energie en zichtbaar plezier in wat hij doet.

Maar je kan het ook zien wanneer mensen meedenken met het team of de organisatie. Dat is employee engagement. Het zijn die mensen die vragen stellen als: “Hoe kunnen we dit slimmer aanpakken?” of “Wat kunnen we verbeteren?” Ze zijn trots op waar ze werken en voelen zich betrokken bij het succes van het hele team, niet alleen hun eigen to-dolijstje.

Jouw rol in engagement

Beide vormen van engagement zijn waardevol en vullen elkaar aan. Maar het wordt pas echt interessant wanneer onze mensen niet alleen hun taken graag doen, maar ook meedenken, verantwoordelijkheid nemen en als intrapreneurs bijdragen binnen de organisatie.

Niet alleen omdat dit de organisatie ten goede komt, maar ook omdat wij gemiddeld zo’n 75.000 uur van ons leven door brengen op het werk. Als we die tijd beperken tot het simpelweg afvinken van taken die we leuk vinden, missen we iets fundamenteels: de kans om je eigen talenten en passies in te brengen om iets bijzonders neer te zetten. Om ervoor te zorgen dat jouw werk echt in lijn ligt met je eigen persoonlijke waarden en ambities en die van de organisatie.

En dat heeft dan weer effect op jou als leidinggevende. Want als mensen meedenken, verantwoordelijkheid nemen en hun ideeën delen, hoef jij niet voortdurend te trekken en te duwen. Je werkt samen aan doelen, met een team dat niet alleen aanwezig is, maar ook betrokken. En dat maakt het verschil.

Drie vragen Voor engagement

Natuurlijk zijn er heel wat factoren die ervoor zorgen dat je mensen geëngageerd zijn, maar jouw rol als leidinggevende is cruciaal. Hoe zorg je ervoor dat mensen niet alleen graag hun werk doen, maar zich ook echt verbonden voelen met de organisatie? Dat begint niet bij het zoeken naar kant-en-klare oplossingen, maar bij het stellen van de juiste vragen. Leiderschap draait niet om alle antwoorden te hebben. Het draait om de juiste vragen stellen. Hier zijn er drie die je helpen de vlam van engagement aan te wakkeren.

We brengen gemiddeld 75.000 uur van ons leven door op het werk. Als we die tijd beperken tot het simpelweg afvinken van taken die we leuk vinden, missen we iets fundamenteels.

  1. Hoe kan jij jouw talenten inzetten om een verschil te maken in de organisatie?
    Engagement groeit wanneer mensen het gevoel hebben dat hun talenten er toe doen. Stel je team de vraag hoe hun unieke vaardigheden kunnen bijdragen aan de doelen van de organisatie.
  2. Hoe kan jij een omgeving creëren waarin wij als team mogen experimenteren, leren en fouten maken? Engagement verdwijnt als mensen het gevoel hebben dat ze niet mogen falen. Stel je team de vraag hoe zij een cultuur kunnen helpen creëren waarin fouten worden gezien als leermomenten.
  3. Wie in jouw omgeving kan jou helpen om hierin te groeien?Engagement bloeit in verbinding met anderen. Stel je team de vraag wie hen kan inspireren, ondersteunen of uitdagen om verder te groeien.Engagement ontstaat vaak door samenwerking, feedback en het gevoel dat je er niet alleen voor staat.

En stel deze vragen niet alleen aan jezelf, maar ook aan je team. Je zult verrast zijn door de inzichten die het oplevert. Soms ligt de sleutel tot meer engagement dichterbij dan je denkt.

Klaar om dieper te duiken?

Engagement is dus niet iets dat vanzelf ontstaat. Het vraagt van jou als leidinggevende bewuste keuzes, aandachtige gesprekken en de bereidheid om zowel naar het individu als de organisatie te kijken.

Tijdens de opleiding Leiderschap voor engagement ontdek je hoe je je team zó betrokken krijgt dat jij niet meer de enige bent die de kar trekt. We delen concrete inzichten, praktische tools en beantwoorden je vragen. Ontdek hoe je als leidinggevende echt het verschil maakt!

ONZE EVENTS

UP TO DATE BLIJVEN ROND DEZE THEMA'S?

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Categorieën
Wellbeing

De Paradox van de werk-privébalans

DE PARADOX VAN DE WERK-PRIVéBALANS

Is de perfecte balans tussen werk en privé een mythe?

Het recht op deconnectie klinkt als dé oplossing voor werkstress. “Gewoon de servers om 18 uur platleggen en iedereen verplichten om zijn mailbox te sluiten.” Maar dat is, ten eerste, niet wat ermee bedoeld wordt. Ten tweede: zo’n strikte afbakening tussen werk en privé is niet voor iedereen een zegen. Wat voor de ene werkt, is voor de ander juist contraproductief. Hoe zit dat precies, en wat werkt er dan wél?

Vervagende grenzen

Grenzen tussen werk en privé lijken steeds meer te vervagen in onze moderne, drukke levens. Dat is het meest zichtbaar bij thuiswerk (de naam alleen al!), denk maar aan “snel een wasje draaien” tijdens de uren, maar het gaat ook over WhatsApp-berichtjes van collega’s op de meest onmogelijke momenten.

De manier waarop we werk en privé balanceren, is al decennialang onderwerp van onderzoek. De boundary theory (Ashforth & Kreiner, 2000) omschrijft twee strategieën: duidelijke grenzen trekken om conflicten te minimaliseren, of net zoeken naar manieren om de twee te combineren en de overlap te omarmen.

Twee uitersten: separators en integrators

Aan de ene kant heb je dus ‘separators’: mensen die duidelijke grenzen trekken tussen werk en privé. Voor hen stopt de werkdag zodra ze de deur van hun werkplek sluiten (of hun laptop dichtklappen). Privézaken regelen tijdens werkuren? Geen sprake van. Als het toch eens gebeurt, bekruipt hen al snel een schuldgevoel. En omgekeerd kan een bericht van een leidinggevende in hun vrije tijd stress veroorzaken.

Aan de andere kant staan de ‘integrators’: zij vinden het prima om werk en privé door elkaar te laten lopen. Overdag een privé-afspraak inplannen en ‘s avonds mails beantwoorden aan de kassa van de supermarkt? Geen probleem. Voor hen draait balans om flexibiliteit; integrators bepalen graag zelf hoe en wanneer ze werken.

De uitdaging zit hem dan ook in het verenigen van die verschillende stijlen. Logisch dat veel organisaties worstelen met het implementeren van het recht op deconnectie.

Digital detox: one size does not fit all

De uitdaging zit hem dan ook in het verenigen van die verschillende stijlen. Logisch dat veel organisaties worstelen met het implementeren van het recht op deconnectie – des te meer omdat we collectief meer en meer afstappen van de 9 to 5 cultuur. Toch blijkt de reflex vaak om te grijpen naar standaardregels zoals “Geen mails na 18 uur.” Dat brengt rust voor separators, maar kan integrators net stress bezorgen.

Als een integrator ‘s avonds wil werken, voelt een ‘verplichte detox’ eerder als een beperking dan als een voordeel. Je merkt het al: een one-size-fits-all-aanpak werkt niet. Vaak staan zulke initiatieven ook meer ten dienste van separators, maar dan vraag je aan de rest om te veranderen wie ze zijn en hoe ze in het (werk)leven staan. 

Helemaal geen afspraken maken, is dan weer vaak in het nadeel van separators. Dat kan beter.

Er is voor alle duidelijkheid geen ‘beste manier’. Het gaat om een persoonlijke voorkeur. Maar het is wel essentieel om te begrijpen dat deze voorkeuren een impact hebben op hoe mensen werken en ontspannen.

Maak deconnectie-stijlen bespreekbaar

Een goede balans in deconnectiebeleid gaat verder dan een universele regel. Het begint bij bewustzijn: benoem en erken de verschillen in het afbakenen van grenzen en laat je medewerkers begrijpen dat er geen juiste of foute manier is.

Transparantie en respect zijn hier de sleutelwoorden. Door de verschillende deconnectiestijlen bespreekbaar te maken en de verwachtingen duidelijke te communiceren, kan je spanningen en misverstanden helpen voorkomen. En dat komt de samenwerking natuurlijk ten goede.

Een goede balans in deconnectiebeleid gaat verder dan een universele regel. Het begint bij bewustzijn: benoem en erken de verschillen in het afbakenen van grenzen.

Hoe pak je het concreet aan?

Drie praktische tips die kunnen zorgen voor meer balans binnen je team of organisatie:

Breng de voorkeuren in kaart
Organiseer een teamgesprek om te peilen naar de behoeften van je medewerkers. Wie heeft baat bij duidelijke grenzen, en wie wil meer flexibiliteit? Dit bespreken helpt om wederzijds begrip te creëren.

Maak afspraken op maat
Creëer richtlijnen die zowel separators als integrators ruimte bieden. Bijvoorbeeld: “E-mails mogen buiten de werkuren worden verstuurd, maar zonder de verwachting van een direct antwoord.”

Communiceer verwachtingen
Zorg ervoor dat iedereen weet wat er van hen wordt verwacht, inclusief situaties waarin tijdsgevoelige projecten spelen. Geef bijvoorbeeld aan: “Tijdens drukke periodes kan flexibiliteit gevraagd worden, maar we zorgen ervoor dat dit vooraf duidelijk wordt gecommuniceerd en in balans blijft met rustmomenten.” 

EEN GEDEELDE VERANTWOORDELIJKHEID

De kunst ligt in het vinden van een balans die voor iedereen werkt. Door deconnectie als een gedeelde verantwoordelijkheid te zien, versterk je niet alleen de samenwerking, maar ook het algemene welzijn binnen je team of organisatie. Meer weten over hoe je dit het beste aanpakt? Bij How’s Work helpen we je graag om te ontdekken wat werkt – voor separators, integrators en iedereen daartussenin.

ONZE EVENTS

UP TO DATE BLIJVEN ROND DEZE THEMA'S?

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Categorieën
Webinar

WEBINAR – PIEKEREN DOORBREKEN – 12 mei

PIEKEREN DOORBREKEN

DE KUNST VAN LOSLATEN OP DE WERKVLOER

Betrokkenheid bij je werk drijft je tot topprestaties, stimuleert creativiteit en verhoogt je productiviteit. Het gevoel van verbondenheid met je taken en organisatie versterkt niet alleen je loyaliteit, maar ook je welzijn op het werk.

Emotionele betrokkenheid is dus belangrijk, maar is ook een tweesnijdend zwaard wanneer het overhelt naar overbetrokkenheid. In een tijd waarin veranderingen en uitdagingen zich snel opstapelen, is het nochtans begrijpelijk dat piekeren soms de overhand kan krijgen. Daarom is het cruciaal om de juiste technieken te krijgen om te kunnen omgaan met (pieker)gedachten op de werkvloer.

In dit webinar leer je hoe je jouw betrokkenheid ten volle kunt ervaren zonder dat het ten koste gaat van je (mentale) welzijn. Je leert hoe je piekergedachten cognitief kunt reframen en meer focus, balans en voldoening in je werk kunt vinden.

Deze sessie is bedoeld voor HR professionals die op zoek zijn naar leerinterventies om medewerkers te ondersteunen in het mentaal loskoppelen van het werk.

 

We zien elkaar online op maandag 12 mei 2025 van 12u00 – 13u00

We beperken de groep tot 35 personen om voldoende interactiviteit te behouden.

Dit webinar wordt gegeven via Teams. De link krijg je enkele dagen voor het webinar.

BLOG

Piekeren wordt vaak als een ‘persoonlijk probleem’ gezien, als ‘gewoon wat blijven hangen in je gedachten’. Het is eigenlijk een hapering in je probleemoplossend vermogen. En dat maakt het net zo relevant op de werkvloer. In deze blog zoomen we in op welke vormen piekeren precies kan aannemen, waarom het ontstaat en welke 3 stappen je als organisatie kan ondernemen om je medewerkers te ondersteunen.

SCHRIJF JE HIER IN 

METEEN AAN DE SLAG?

ONTDEK ONZE LEERINTERVENTIES ROND WERKDRUK

ALLE EVENTS

Keep
In Touch
Categorieën
Webinar

WEBINAR – DE NEUROWETENSCHAP VAN LEREN – 23 juni

DE NEUROWETENSCHAP VAN LEREN

BOOST YOUR BRAIN

Altijd blijven bijleren, uitdagingen aangaan en problemen oplossen, … Zijn wij daar wel voor gemaakt? Zijn wij dan geen gewoontedieren? Of komt het er écht gewoon op neer om een open mindset aan te kweken?

Tijdens dit webinar nemen we een kijkje in ons lerende brein. Aan de hand van zowel dagdagelijkse voorbeelden (een nieuwe software tool uitproberen) als spectaculaire voorbeelden (een violiste leert weer spelen nadat ze de helft van haar brein verliest), ontdekken we de kracht van neuroplasticiteit.

Ons brein is gebouwd om te leren, problemen op te lossen en uitdagingen aan te gaan. Er hangen alleen enkele belangrijke voorwaarden aan vast. Aan de hand van het Boost your brain framework© bekijken we wat jij nodig hebt om jouw learning agility bij te schaven.

In dit gratis webinar staan we stil te staan bij de voorwaarden van neuroplasticiteit (ofwel de maakbaarheid van ons brein) en geven we concrete handvaten om jouw lerende brein een boost te geven.

Deze sessie is bedoeld voor iedereen die aan de hand van wetenschappelijke principes zijn/haar brein een boost wil geven.

We zien elkaar online op maandag 23 juni 2025 van 12u00 – 13u00

We beperken de groep tot 35 personen om voldoende interactiviteit te behouden.

Dit webinar wordt gegeven via Teams. De link krijg je enkele dagen voor het webinar.

BLOG

In deze blog nemen we een deep dive in het verandervermogen van ons brein door de jaren heen. En hoewel er een grond van waarheid zit in bepaalde clichés, kunnen we blijven leren op elke leeftijd.

SCHRIJF JE HIER IN 

ALLE EVENTS

Keep
In Touch
Categorieën
Webinar

WEBINAR – VAN FOMO NAAR FOCUS – 2 juni

VAN FOMO NAAR FOCUS

GRIP OP JE AANDACHT

In een wereld waarin alles tegelijk je aandacht vraagt, is het vermogen om bewust te kiezen waaraan je aandacht geeft misschien wel belangrijker dan ooit. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ons brein is van nature nieuwsgierig, gevoelig aan afleiding, en in tijden van drukte neemt dat effect alleen maar toe.

In dit webinar duiken we in hoe focus werkt in je brein, waarom het zo makkelijk gekaapt wordt, en wat je daaraan kunt doen. Je ontdekt hoe je afleiding beter kunt managen, hoe je jouw energiegerichte keuzes maakt, en hoe je opnieuw grip krijgt op je aandacht.

We reiken inzichten en strategieën aan die je meteen kunt toepassen in je eigen (werk)context. Zodat je niet alleen meer gedaan krijgt, maar ook met meer rust en voldoening kan werken.

🎯 Voor HR-professionals die op zoek zijn naar duurzame leerinterventies rond focus en mentale helderheid op het werk.

Deze sessie is bedoeld voor HR professionals en leidinggevenden die op zoek zijn naar leerinterventies rond focus bewaren.

 

We zien elkaar online op maandag 2 juni 2025 van 12u00 – 13u00

We beperken de groep tot 35 personen om voldoende interactiviteit te behouden.

Dit webinar wordt gegeven via Teams. De link krijg je enkele dagen voor het webinar.

BLOG

Digitale tools verbeteren ons (werk)leven significant, hoewel daar een grote ‘maar’ aan vasthangt. Want als we niet goed omgaan met al die technologie, krijgen we te maken met zogenaamde technostress. Wat is dat precies, en hoe voorkom je het? Of met andere woorden: hoe haal je het beste uit al die digitale tools op de werkvloer?

SCHRIJF JE HIER IN 

METEEN AAN DE SLAG?

ONTDEK ONZE LEERINTERVENTIES ROND DIGITAAL WELZIJN

ALLE EVENTS

Keep
In Touch
Categorieën
Wellbeing Digitaal welzijn

Van FOMO naar FOCUS

Van FOMO naar FOCUS

Werk je mentale onrust weg

Je kent het wel: even ‘snel’ een notificatie checken, om dan een kwartier later te beseffen dat je volledig bent afgedwaald. Lijkt het alsof je verslaafd bent aan al die digitale prikkels? Tijd om je focus terug te winnen. Ontdek in deze blog hoe je van dopaminejager naar rustzoeker gaat.

Wanneer FOMO je functioneren verstoort

Verslavingsgevoeligheid is voor zo’n 50% aangeboren, en hangt voor de andere helft af van omgevingsfactoren zoals beschikbaarheid. Doorheen de tijd is onze genetica niet zozeer veranderd, maar bijna iedereen heeft tegenwoordig een smartphone of laptop binnen handbereik. Dan hoeft het niet te verbazen dat we collectief verlijmd lijken met deze tools.

De impact is nochtans enorm, onder andere doordat er geen einde komt aan digitale prikkels – in tegenstelling tot bij andere media. Een papieren krant bijvoorbeeld lees je letterlijk uit, maar in apps allerlei kan je eindeloos blijven scrollen.

Wanneer meldingen je werkdag overnemen

E-mails, chatberichten van collega’s, meeting invites: ze blijven maar komen. Het is ook geen optie om ze compleet te negeren, je moet er wel op reageren. Maar dat hoeft niet allemaal onmiddellijk te gebeuren, en toch doen we dat wél. Anders voelen we ons rusteloos of angstig.

En ja, dan kunnen we toch wel spreken van een zekere mate van verslaving – ook al klinkt dat dramatischer dan het meestal is. Het gaat er vooral om dat het je (soms) hindert in je werk.

Je ziet een melding verschijnen en anticipeert op iets leuks, waardoor je al opgewonden bent nog voordat je de boodschap zelf ziet.

De onweerstaanbare beloning van een notificatie

Onze verslaving aan notificaties heeft alles te maken met de manier waarop dopamine werkt in ons brein. Dopamine wordt vaak gezien als het ‘plezierhormoon’, het stofje dat vrijkomt wanneer we iets leuks doen, maar de realiteit is complexer dan dat. Het komt namelijk ook (en vaak nog veel meer!) vrij bij de anticipatie op een beloning.

Om het concreet te maken: wanneer je een biepje hoort bij een nieuwe e-mail, je telefoon voelt trillen in je broekzak of je ziet een notificatie binnenrollen op je scherm, voel je je al opgewonden. Terwijl je eigenlijk nog geen idee hebt van wat er achter die melding schuilgaat – het zou ook negatieve feedback of een vervelende to do kunnen zijn.

De kracht van anticipatie

In feite zorgt dus vooral de anticipatie zelf voor het genot, niet per se de daadwerkelijke beloning. Dat is vooral zo bij zaken die zorgen voor ‘instant gratification’, waarbij je met één klik, tik of swipe potentieel een beloning krijgt.

Als je een complexe uitdaging tackelt of dieper werk doet, krijg je de dopamineboost pas achteraf, wanneer je tevreden terugblikt op het werk dat je hebt verzet. Maar het is natuurlijk verleidelijker om toe te geven aan ‘quick hits’; je mailbox refreshen of Teams checken in de hoop op een mogelijke beloning, wat telkens een shot dopamine triggert.

Onvoorspelbaarheid als versterker

Wat het nog erger maakt voor je productiviteit, is dat er méér dopamine vrijkomt wanneer we niet zeker weten óf er een beloning komt. Dat is bijvoorbeeld het geval bij elke nieuwe e-mail: meestal bevat die geen fantastisch compliment, maar eerder een extra to do.

De vergelijking met gokmachines is dan ook niet veraf: de onzekere beloning is hetgeen mensen boeit. Bij notificaties en digitale prikkels is het net hetzelfde. Je krijgt er FOMO (fear of missing out) van: je weet niet wat er komt, maar je wil het niet missen just in case dat het iets leuks is.

Die onvoorspelbaarheid maakt ons des te meer geneigd om ons gedrag te herhalen, want we zijn nu eenmaal van nature gemotiveerd om dingen te doen waarvan we denken dat ze ons plezier zullen opleveren. Et voilà: we zijn continu afgeleid.

Dopamine doet ons excited voelen, daarom is elke ervaring waarbij dopamine vrijkomt iets dat we opnieuw willen beleven.

Negatieve impact op ons werk

Door steeds toe te geven aan die (kans op) instant gratification, denken en plannen we minder op langere termijn. Het gaat ook ten koste van de mentale vaardigheden die nodig zijn om jezelf te ontwikkelen en om problemen op te lossen.

We moeten er geen tekening bij maken. In plaats van gefocust zijn mensen eerder onrustig op het werk. Haast iedereen heeft in zekere mate last van techno-vigilance: de voortdurende waakzaamheid om niets belangrijks te missen, waardoor we de drang hebben om continu bereikbaar te blijven. Hoe kan het beter?

Terug naar focus: 5 strategieën

Nu je begrijpt hoe dopamine en beloningen ons brein in hun greep houden, is het tijd om actie te ondernemen zodat je de FOMO-cycli met succes kan doorbreken. Hier zijn een paar strategieën die je kunnen helpen om je innerlijke rust terug te vinden en te focussen zonder telkens afgeleid te raken:

  1. Herken het verschil tussen echte en verwachte beloningen: Wees bewust van het feit dat de anticipatie op een notificatie vaak leuker voelt dan de inhoud zelf. Besef dat niet elke melding een waardevolle beloning inhoudt; veel meldingen voegen weinig toe, maar kosten des te meer focus en tijd​.
  2. Plan bewuste “check-momenten”: Spreek met jezelf af dat je je e-mails of meldingen enkel op vaste momenten van de dag checkt. Door je dopamine-beloningen te “batchen” in plaats van willekeurig toe te laten, reset je je breinpatroon en doorbreek je de gewoonte om constant afgeleid te worden​.
  3. Creëer technologische grenzen: Zet niet alleen meldingen uit, maar ga verder door bijvoorbeeld bepaalde apps te beperken in gebruik of specifieke tijden in te stellen waarin je telefoon op ‘niet storen’ staat. Dit geeft je de ruimte om echt in je taken op te gaan​​.
  4. Bouw aan een FOMO-vrije werkomgeving: Werk met je team aan duidelijke verwachtingen over bereikbaarheid en snelheid van reageren. Dit vermindert niet alleen de drang om snel te reageren, maar bevordert ook een cultuur waarin diepe concentratie wordt gewaardeerd​​.
  5. Focus op waardevolle rustmomenten: Zoek bewust activiteiten op die je helpen om te ontspannen zonder digitale prikkels. Denk aan wandelen, lezen of sporten – iets waarbij je volledig “in het moment” kan zijn en niet gericht bent op snelle beloningen​​.

Iets om over na te denken

Nog een klein stukje food for thought als uitsmijter: enerzijds duiken we in onze smartphone of laptop op zoek naar eventuele beloningen of plezier, maar anderzijds doen we dat soms ook om negatieve dingen te vermijden zoals verveling, angst (om een complexe taak niet goed te doen, bijvoorbeeld) of ongemak.Daarover zegt dr. Anna Lembke, topdeskundige op het vlak van verslaving: “Doordat we 24/7 die rush van plezier najagen, zijn we vergeten wat het is om alleen te zijn met onze gedachten. Stop met het uit de weg gaan van problemen, hoe groot of klein ook, door jezelf continu te stimuleren. Je welzijn verbetert pas écht als je uitdagingen aanpakt en even goed als je soms gewoon eens kan niksen.”


Vrij vertaald: het (werk)leven is niet altijd een ponykamp, en dat is helemaal oké. Wij hopen dat je het jouwe alvast kan verbeteren met de inzichten en concrete strategieën uit deze blog. Wil je de productiviteit van heel je team of organisatie verbeteren? How’s Work biedt daarvoor no-nonsense oplossingen – bekijk ons aanbod of geef ons een seintje voor een vraag op maat

ONZE EVENTS

UP TO DATE BLIJVEN ROND DEZE THEMA'S?

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Categorieën
Wellbeing

Druk, druk, druk: zo herstel je écht van werkdruk

Druk, druk, druk: zo herstel je écht van werkDRUK

De juiste balans vinden

Plat in de zetel even heerlijk niets doen: klinkt als een aanlokkelijk plan om zo de stress van een drukke werkdag te verlichten. Maar is het ook echt een efficiënte herstelactiviteit? Het gaat in elk geval niet alleen om wat je doet, maar ook om hoe je het ervaart.

Recupereren van je werk

Deadlines, opmerkingen van collega’s, een (te) hoge workload, perfectionisme: tijdens de werkdag zijn er heel wat zaken die je spanningsniveau kunnen laten stijgen. Om dat terug te laten zakken naar een normaal peil, is het belangrijk dat je na je uren recupereert van al die werkdruk.

Zogenaamde low-duty activiteiten helpen mensen meestal om te ontspannen. Denk aan sporten of actief bezig zijn, sociale interacties, creatieve uitlatingen of culturele uitstapjes – zolang het maar niet als een verplichting aanvoelt (vandaar de ‘low-duty’), want dan is het toch weer eerder iets dat je uitput.

 

Activiteit versus beleving

In de literatuur over werkherstel wordt een onderscheid gemaakt tussen de activiteitsbenadering en de belevingsbenadering. De eerste richt zich op de vraag: wat doe je om te herstellen? Dan kom je uit bij de categorieën die we hiernet opsomden: van fysieke tot creatieve activiteiten.

Het gaat niet enkel om wat je doet, maar vooral om hoe je je voelt terwijl je deze activiteiten uitvoert.

Hoe komt het dan toch dat het soms gewoon écht niet lukt om tot rust te komen als je ‘volgens het boekje’ het juiste doet? Daar heeft de belevingsbenadering een antwoord op: het gaat niet enkel om wat je doet, maar vooral om hoe je je voelt terwijl je deze activiteiten uitvoert.

Misschien herken je het zelf wel: je gaat sporten omdat je weet dat dat goed voor je is, maar ondertussen blijft je hoofd vol met gedachten over de to-do’s op het werk. Of je voelt de druk om te presteren in je vrije tijd en doet dingen omdat het ‘moet’, in plaats van omdat je er echt van geniet. Herstelactiviteiten kunnen daardoor hun doel voorbijschieten.

Wat je zeker wél wil ervaren

Om echt los te komen van je werk en effectief te herstellen, wil je tijdens je vrije tijd een of meerdere van de volgende zaken ervaren:

  • Emotionele deconnectie: mentaal afstand nemen van alles wat te maken heeft met werk doordat je volledig gefocust bent op iets anders.
  • Ontspanning: je lichaam en geest die letterlijk tot rust komen, omdat je erop focust (tijdens meditatie bijvoorbeeld) of omdat het vanzelf gaat.
  • Meesterschap: iets bijleren en/of ergens in groeien (denk maar aan hobby’s), wat je voldoening geeft en je zelfverzekerd en competent laat voelen.
  • Controle: een bepaalde mate van autonomie en zelfsturing ervaren wanneer je beslist wat je gaat doen tijdens je vrije tijd.
  • Verbondenheid: voelen dat je deel uitmaakt van een groep, hoe groot of klein die ook mag zijn.

Het is dus niet voldoende om zomaar een activiteit te kiezen die ‘volgens onderzoek’ heel goed werkt om tot ontspanning te komen. Dat zijn (ter info) namelijk vooral fysieke en sociale activiteiten, maar misschien laad jij je batterijen veel meer op door iets creatiefs te doen? Dus ook al word je tegenwoordig langs alle kanten overspoeld door tips om beter te herstellen – je volgt ze beter niet klakkeloos op.

De ene vindt koken bijvoorbeeld heerlijk ontspannend, terwijl de andere het als een verplichting ervaart. Het gaat erom dat je zelf de keuze maakt en het gevoel hebt dat je de regie hebt over je herstel.

Interessant genoeg is het trouwens niet enkel belangrijk wat je doet en hoe je je daarbij voelt, maar ook met wie je je vrije tijd doorbrengt.

De juiste balans vinden

Door verschillende activiteiten te doen, geniet je ook van verschillende recovery experiences. Zo laat bijpraten met iemand die je al lang niet meer zag, je een avondje helemaal emotioneel deconnecteren. Een wandeling in het weekend brengt je tot ontspanning, terwijl een non-fictie boek lezen je een gevoel van meesterschap geeft.

 

Interessant genoeg is het trouwens niet enkel belangrijk wat je doet en hoe je je daarbij voelt, maar ook met wie je je vrije tijd doorbrengt. Zo blijkt uit studies dat tijd doorbrengen met je partner een belangrijke voorspeller is van hoe goed je kan deconnecteren. Mensen die samen met hun partner activiteiten ondernemen, ervaren vaak meer mentale afstand tot werk en slagen beter in het vinden van mentale rust. (Dit gaat ook op voor hechte vriendschappen, uiteraard.)

Herstel is een complex proces

Je hebt het intussen begrepen: het gaat niet om simpelweg dingen afvinken van een lijstje met ontspannende activiteiten. Wil je herstellen van werkdruk, dan komt het erop aan om bewust los te komen van je werk door te kiezen voor zaken waarbij je in een positieve psychologische staat verkeert (van ontspannen tot verbonden). En dat is hoogstpersoonlijk.

 

Neem dus de tijd om te reflecteren over hoe jij je voelt tijdens je vrije tijd en kies voor hetgeen écht werkt voor jou – niet omdat iets zogenaamd moet, om welke reden ook. En nu je dit inzicht hebt: spread the word! Maak er je team, je leidinggevende(n), of gewoon heel je organisatie van bewust. Want wie beter kan loskoppelen van het werk, presteert ook beter óp het werk.


Wil je werken aan een gezonde balans tussen werk en herstel binnen jouw organisatie, maar weet je niet waar te beginnen of kan je wat ondersteuning gebruiken? Geef ons een seintje, bij How’s Work weten we daar raad mee. En in de tussentijd: happy deconnecting, nu je al voor een stuk beter weet hoe dat moet.

ONZE EVENTS

UP TO DATE BLIJVEN ROND DEZE THEMA'S?

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief